O-konomi-yaki

w wolnym tłumaczeniu słowa konomi, czyli to co się lubi, preferuje

i słowo yaki, czyli smażyć,

w zestawieniu tych słów można je rozumieć, iż „smażysz to co lubisz/chcesz”.

Sama historia tego dania sięga szesnastego wieku, kiedy to słynny pisarz i twórca japońskiej ceremonii herbaty Sen no Rikyu w tamtych czasach wspominał w swoich zapisach o plackach mącznych określanych wtedy jako funoyaki. 

Z czasem te smażone placki przybierały różne formy, od słodkich z pastą ze słodkiej fasolki, po słone z słynna pastą miso, wytwarzanej z sfermentowanych ziaren sojowych.

Przełom popularności tych placków sięgnął po wielkim trzęsieniu ziemi w Kanto w 1923 roku, kiedy to brakowało jedzenia, a w szczególności ryżu. Placki zaczęły wtedy przybierać dzisiaj znaną nam formę, gdzie stały się odrębnym posiłkiem, niż przekąską, i w swoim składzie najczęściej wykorzystywanymi składnikami były: mąka, kapusta, woda, warzywa i mięso w zależności od upodobań.

Kolejnym przełomem w historii okonomiyaki był koniec II Wojny Światowej i okupacja Japonii przez wojska Amerykańskie i ich żołnierzy, którzy to sprowadzili ze sobą nowe pomysły i urządzenia kuchenne.

Takim kolejnym przykładem mistrzowskiego zapożyczenia i wykorzystania nowych technologii i idei przez Japończyków, jest technika grillowania i smażenia na rozgrzanej stalowej płycie, na której to żołnierze amerykańscy przygotowywali swoje hamburgery i steki wołowe.

Japońscy kucharze szybko wykorzystali ten wynalazek przerabiając go na swoje potrzeby nazywając go teppan, tworząc zarazem nowy rodzaj potraw japońskich zwanych teppanyaki.

Teppanyaki czyli zbiór dwóch wyrazów teppan co znaczy stalowa płyta i yaki czyli smażenie.

Dzisiaj stylów i składników wykorzystywanych do przygotowania tych wyjątkowych placków, jest tyle samo ilu smażących je Japończyków. Każde mogą być inne, z zastosowaniem innych składników, sosów, czy nawet samego sposobu smażenia.